Topic: Te braaf ...

[Mie]

Wanneer ga ik eens leren van me afbijten?
Ik ben te braaf, te gevoelig, te ... ik weet niet wat.

Vandaag ging ik naar de Carrefour. Een zeldzaam moment. Sinds mijn man op pensioen is, krijg ik nauwelijks de kans om boodschappen te doen. Soms is het wel eens nodig om zelf naar de winkel te kunnen gaan want leg maar eens uit aan je man dat je van die kleine nylonsokjes nodig hebt, sokjes die je in open schoenen niet kunt zien. Gegarandeerd dat je man thuiskomt met witte sportsokken.
Soit, daar gaat het niet om.

Ik ging dus naar de Carrefour, het was een maand geleden, vond amper de weg want onze Carrefour is helemaal vernieuwd en de inrichting is volledig veranderd. Ook de koelkasten zijn veranderd. Ze hebben nu glazen deuren.
Ik had kaas nodig, een blok maredsous, heerlijk op de boterham maar ook bij de aperitief. De deur van het maredsousrijkdom was 'bezet'. Een vrouw zat onderaan in de kast in de kaas te graven. Alle blokken oude Brugse had ze al opzij gelegd maar ze vond niet het pakje dat aan haar wensen voldeed. Ik wachtte geduldig, naast haar man. Omdat het te lang duurde, ging ik iets anders halen, in afwachting. Maar toen ik terug kwam was de vrouw nog steeds op zoek naar dat ene pakje met de gewenste datum, afmetingen, samenstelling, gewicht ...Haar man zei: 'Kom, neem nu maar iets, het zal wel goed zijn.' Maar de vrouw luisterde niet en groef verder in de diepe kaascatacomben.
Ik besloot dan maar de lange arm te gebruiken. Ik opende de koelkastdeur naast de vrouw, reikte zo ver mijn arm kon naar de begeerde maredsousblok en stootte daarbij een klein kaasblokje (merk ongekend, ik heb er niet op gelet) van het rek. Braaf als ik ben, legde ik het blokje netjes terug op zijn plaats en vertrok met mijn buit: de maredsouskaas.

Een poosje later kwam ik de vrouw  terug tegen. Blijkbaar had ze het juiste kaaspakketje gevonden want ze zat met haar hoofd niet meer tussen de oude Brugse. Resoluut kwam ze naar mij gestapt en zei iets tegen me. Ik verstond enkel het woord 'excuseren' en dacht dat ze zich van haar man moest excuseren tegenover mij. Omdat ik moeilijk mensen kan verstaan als er omgevingsgeluid is, verstond ik haar niet en vroeg beleefd: 'Wablief?'
'Ge moogt u wel excuseren hé?'
'Huh?' Ik begreep er niets van.
'Je hebt een pak boter op mijn hoofd laten vallen. Ik heb er nochtans iets op gezegd maar je deed alsof je me niet hoorde.'
Ik stond aan de grond genageld.
Braaf heb ik gezegd:
'Ik heb dat niet gemerkt, sorry.'

Maar gvd, ik ben weer veel te braaf geweest want ten eerste: dat vrouwmens had toch ook wel kunnen zien dat ik me totaal onbewust was van het feit dat het (klein) kaasblokje haar hoofd had geraakt.
Ten tweede had ik me echt wel geëxcuseerd als ik me ervan bewust was.
En ten derde: zij is niet alleen in de Carrefour, er zijn nog mensen die kaas willen.

Bovendien opent een normale mens de deur, neemt een pakje en zit hij niet met zijn hoofd tussen de kaas en kan hij bijgevolg geen kaas op zijn hoofd krijgen.

Snertmens.

[fleureke]

ik zou de blok maredsous die in de kar lag er nog es tegensmijten ook (en dan een ander pakje gaan halen, want als dat tegen zo'n wijf vlieg is da ni lekker nimeer) 

ma leuk geschreven 

[denBen]

Ge zijt boos omdat ge sorry hebt moeten zeggen voor een ongelukje dat ge veroorzaakt hebt?

Of omdat die vrouw zelf heeft naar gevraagd?

[Mie]

Ge zijt boos omdat ge sorry hebt moeten zeggen voor een ongelukje dat ge veroorzaakt hebt?

Of omdat die vrouw zelf heeft naar gevraagd?

Nee, voor de manier waarop, alles behalve beleefd.
Als iemand mij per ongeluk, en zonder het zelf te merken, stoot of zo ga ik die ook niet achterna lopen om excuses te vragen. En dan zeker niet als ik zelf rechtstreeks de aanleiding ervan zou zijn.

[tara]

Ook al ben ik met de tijd (leeftijd) wat assertiever geworden,toch zou mij dat ook kunnen overkomen.
Beleefd wachten,ja dat heeft mijn generatie nog geleerd.
Ook al zou ik nu sneller vragen om eens mijn kaas te kunnen nemen.
Dan zou ze opzij moeten gaan,kan dan ook geen kilo boter op haar hoofd krijgen 

[Akasha]

Ik zou hetzelfde gedaan hebben tot op het punt waarop je terug ging en die Maredsousblok probeerde te pakken. Ik zou waarschijnlijk gezegd hebben: excuseer, niet gewacht hebben op het antwoord, mij er naartoe gemurwd hebben en zo de begeerde Maredsousblok gepakt hebben. Zou ze ook niet leuk gevonden hebben ongetwijfeld maar dat is mijn probleem niet  .

[Semulido]

Had je geen eieren in je kar liggen ? Misschien kon je er wel eentje naar haar gesmeten hebben.    (grapje)
Ik krijg dus de wubbels van zo'n mensen hee. Onlangs kreeg ik het ook op mijn heupen van een oudere vrouw die al de perziken vastnam, er eens aan snoof en dan er langs alle kanten eens een duwtje in gaf.  GRRRRRRRRR !

[Ien]

Pff ja, het siert je wel dat je daar niet meteen een scene maakt anders  . Al zou deze dame wel eens iemand mogen tegenkomen die meteen begint te schelden als een viswijf, 't zal haar in 't vervolg wel wat afremmen mensen zo aan te pakken. Wel jammer dat je er achteraf mee zit. En met het gevoel dat je anders had moeten reageren.
Ik heb ook zoiets van trek dan meteen je mond open, of die man, die stond er toch ook bij , en laat het anders varen. 
Ik ben door zo'n dingen meestal ook zo perplex dat ik niet meteen wat kan uitbrengen hoor, tenzij het al de zoveelst op rij is.  Ik heb eigenlijk teveel respect soms, ik denk dat jij ook zo in elkaar zit. 
In zo'n geval kan je de vraag ook terugspelen, of zij een excuus klaar had voor haar botte aanpak. 
Misschien eens oefenen op een standaard antwoord als eerste reactie? Zo krijg je wat bedenktijd om gepast te reageren.

[Neverever]

Vind het wel grappig, ik zou  in de lach schieten bij het idee van dat pakje boter dat op haar hoofd is gevallen. *woeps sorry  * Als het een beetje een gewoon mens is lacht ze dan zelf ook mee.
Maar sommige mensen zijn daar dan echt niet vatbaar voor.
Zo heb ik in de supermarkt zo een ambetante vrouw eens toegebeten : "Giftig wijf!", maar dat was ook echt hoe ze reageerde. Ze vond dat ik in de weg stond en reed keihard tegen mijn kar op en begon wat te muilen. Mijn moeder was bij me en die was een beetje gegeneerd door mijn reactie, aan de andere kant vond ze het volgens mij ook net goed.
Ik ben nochtans iemand die veel kan verdragen (vind ik hè) maar iemand die gewoon gemeen/venijnig is daar houd ik me niet voor in en dan flap ik er gewoon uit wat ik op dat moment denk.
Ik heb zo met mijn eerste buurvrouw prul gehad. Dat is toch allemaal goed gekomen en we groeten elkaar nu als we elkaar tegenkomen.  Reed ze op de fiets terwijl ik aan het wandelen was, riep ze bij het passeren : "Ik zal u maar niet omver rijden hè!" 
 
 
 

[Bandolero]

Als ze in deweg staan te treuzelen, dan zeg ik wel pardon om ze opzij te doen gaan.
Mijn gebrek van geduld wint het in die situaties van mijn verlegenheid :p

[Karo]

Supermarkten en autorijden, het brengt het beste in de mens naar boven 

Ik zou daar nu ook wel mee kunnen lachen, zowel als 'dader' als 'slachtoffer' 
Trek het je niet te hard aan hoor  maar ik ben net zo, dat blijft dan een hele avond door mijn hoofd spoken zoiets 

[Ilsey]

Ik ben ook zo'n brave. Ontelbare keren heb ik achteraf de juiste opmerkingen zitten bedenken om in zo'n situaties te kunnen zeggen, maar op het moment zelf sta je daar dan en ben je alleen maar verbijsterd!

Het is idd wel leuk geschreven! 

[Lins]

Al ben je dan mss te braaf... Ge kunt wel goed schrijven!!
Ik zag het zo voor me!! 

[josiane]

Ik ben ook zo'n brave. Ontelbare keren heb ik achteraf de juiste opmerkingen zitten bedenken om in zo'n situaties te kunnen zeggen, maar op het moment zelf sta je daar dan en ben je alleen maar verbijsterd!

Het is idd wel leuk geschreven! 

Wel ja, ik doe dat ook, achteraf bedenken wat ik had moeten of kunnen doen of zeggen. Maakt niks meer uit, toch? Je hebt je weer eens voor schut laten zetten.
En Mie, trek je er niks van aan. In 't vervolg roep je luid genoeg "sorry" en ga je zelf graven naar datgene wat je wil.