0 leden en 1 gast bekijken dit topic.
Antje, ook niet leuk je situatie.Dan zeg ik steeds bij mezelf 'als ik ooit zelf kinderen heb hoop ik dat ik ook niet zo ben of word zoals mijn pa, maar dat ik hen steun in al hun beslissingen en interesses (ook als ik er niet zo voor te vinden ben)Van ons is het ook zo dat we steeds verder en verder zijn gaan wonen om het gezaag minder te moeten horen en onverwachte huisbezoekjes te moeten missen.Van de trouw is het wel zo dat mijn vriend zijn ma ook alleen is (weduwe ook) maar ja ze heeft wel 5 kinderen en nu al 7 kleinkinderen. Mijn nonkel en tante wil ik eigenlijk gewoon niet vragen omdat ik die mensen toch nooit zie, dus waarom zou ik ze moeten vragen eigenlijk? Ik weet wel dat het mijn pa zijn broer is, maar als ik die mens nooit niet zie moet ik die toch niet vragen?Ik blijf op dat vlak koppig en vraag enkel mijn pa. Triest eigenlijk dat sommige ouders zo bestaan tov hun kinderen...
Ik denk persoonlijk dat niets nog doordringt tot zo'n mensen (daarmee bedoel ik, de oudere nukkige en koppige generatie ).Ik zou toch ook wel de broer en schoonzus mee uitnodigen (of mss de huishoudhulp, daar lijkt hij een goede band mee te hebben?)
Ik zou het niet doen, TS beslist toch wie er wel en niet komt. Tis hun dag en niet de zijne.. Zo moeilijk is het toch niet om hem voor die ene dag es aan te passen? Zijn wil is wet, hij heeft blijkbaar nog geen goed woord gehad over het huwelijk en stelt als zijn eisen. Ik ben zeker als hij iets positiever hier tgo staat dat broer en schoonzus nog te overwegen zou zijn.